-
1 ráîa frá
-
2 telja af
-
3 TELJA
* * *(tel; talda; taliðr, taldr, talinn), v.1) to count, number (G. biskup hafði telja látit bœndr á Íslandi);telja kyn sitt til e-s, eiga til e-s at telja, to trace one’s descent from;þótt þú eigir frændsemi at telja við mik, though thou canst reckon thyself my kith and kin;2) to tell, say, set forth;hann taldi litla sína fýsi at róa lengra, he said that he had little mind for rowing farther;telja tölu, to make a speech, preach a sermon;3) to reckon, consider (H. telr sik nú hraustari mann en áðr var hann);telja sér e-t, to claim for oneself, reckon as one’s property (Þ. krókr taldi sér dalinn, ok kallaði hann þat sitt landnám);4) telja fyrir vindi, to go well before the wind, of a ship (skipin voru örskreið ok töldu vel fyrir vindinum);5) with preps., telja e-t af, to dissuade;telja e-t af fyrir e-m, to dissuade one from;telja at e-u, to blame, find fault with, object to (man ek ekki at telja, þó at þú trúir á þat goð, er þér líkar);telja á e-n, to rebuke, blame;telja e-t eptir e-m, to grudge one a thing (ekki tel ek mat eptir ykkr);telja fyrir e-m, to try to persuade one (S. boðaði Þangbrandi heiðni ok taldi lengi fyrir honum);telja trú fyrir e-m, to preach the gospel to one;telja e-t ofan, to dissuade from;telja til e-s, to claim (taldi hann til ríkis);telja e-t upp, to enumerate, reckon up (þá taldi Þ. upp konur þær, sem vóru í Borgarfirði úgiptar);6) refl., teljast undan e-u, to decline, refuse (telst hann undan förinni).* * *pres. tel, telr, tel, pl. teljum, telit, telja; pret. talði and taldi, pl. tölðu; subj. telði; imperat. tel, teldú; part. taliðr, taldr, and talinn; neut. older form talt, then talið: plur. neut. talið, Gh. 20; thus in Edda i. 401, v. l. 22, all forms occur, tolð, taulld, i. e. töld, talin, see also the references below: with pron. suff. tel-k, Stor. 22: neg. suff. telr-at, Grág. (Kb.) i. 178: [A. S. tellan, telian; Engl. tell; Dan. tælle; Germ. zählen.]B. To tell, count, number; árum at telja, Vsp. 6; nú hefi ek dverga talða, 12; meðan teljum hans ætt til goða, Ht., Vsp. 14; talði aura, Skv. 3. 37; t. fé í haga, skalat fyl telja, Grág. ii. 258; skalat úmögum fé t., K. Þ. K. 142; t. ætt e-s, Mar.; töldu margir kyn sitt til hans, Ld. 12; sá maðr talði frændsemi, telja knérunnum, … ef maðr telr rangt, Grág. i. 28; talðir til arfs, 172; talðir, Edda i. 482; þótt þú eigir frændsemi at t. við mik, Nj. 42: t. sér e-t, to claim; Þórarinn krókr taldi sér dalinn, Gullþ. 4; þá taldi hann til ríkis, Fb. ii. 70.II. to tell, say, mention; ef it betra telk, Stor.; fyr telja (Dan. fortælle) fornspjöll, Vsp. 1; telja böl af trega, … t. móðug spjöll, … trauðmál talið, … tregróf um talið, to tell a woful tale, Og. 12, Gh. 1, 9, 21; t. tíva fyr fyrða liði, to tell tales of the gods before men, Hm. 160: to call, say, þat tel ek undr, Yt.; hann talði litla sína fýsi at róa lengra, he said he had little mind for roving farther, Hým. 20; talði honum happ ef …, Am. 87; lífs tel ek ván önga, 88; as a law term in pleading in court, tel ek ( I declare) hann eiga at verða um sök þá sekan, Nj. 229; tel ek hann af sök þeirri sekjan fjörbaugs-mann, Grág. i. 365, 366; eigi síðarr enn nú er talið, told, 18; þá talði Þórðr Gellir tölu um at Lögbergi, … ok talði hvat honum varð fyrir, áðr …, then Thord Gellir spoke at length on the Law-hill, and told how much trouble it cost him, ere …, Jb. 8.2. to talk, speak; Skeggi kvað engan mann t. af sér þat er hann ætti, talk it from him, talk him out of his own property, Grett. 93 A; telr hann merkiliga tölu, preached a remarkable sermon, Bs. i. 465; fær Porus talt huginn í þá, he put courage into them by his speech, Al. 142; talði hann honum allt hversu hann kom þangat, Str. 10; Saulus talði á mót Gyðingum, spoke against the Jews, 656 C. 13; Gyðingar tölðu i gegn Páli, 15; Guð, sá er svá telr (tölr Cod.) ‘gefit allt’…, Blas. 43; tjá ok telja, Fms. ii. 157.III. with prepp.; telja af, to dissuade, Eg. 765: telja at e-u, to blame, find fault with, object to, Fms. i. 35, x. 38, Eg. 252, Nj. 66: t. á e-n, to charge (átölur); með því at hvárir-tveggi teli nökkut á aðra, Fms. x. 28; þeir þóttusk mikit eiga at telja á við Dani, 50, Nj. 26; er talið einlát á hendr honum, he is charged with ‘einlát, Grág. i. 178, Ld. 282: t. fram, to tell out, count out; t. kvið fram, Grág. i. 53; t. vætti fram, Nj. 233: t. eptir, to grudge. Fms. ii. 150 (eptir-tölur): t. ofan, to dissuade, xi. 11: t. upp, to tell up, enumerate, Nj. 22, Fms. i. 21, 80: t. fyr, to tell, narrate, record (Dan. fortælle), Vsp. 1; t. fyrir e-m, to persuade (for-tölur), Nj. 160; t. trú fyrir e-m, to preach the gospel for one, 623. 28, 656 C. 19: t. til, to claim, Eg. 338, Fms. xi. 388; t. til við e-n, to count, plead; á ek hvárki at t. til við þik mægðir né frændsemi, Nj. 213; skaltú til telja skatna marga, Hdl.: t. um e-t, langt es um þat at telja, ‘tis a long tale to tell, 655 xiii. A. 2; t. um fyrir e-m, to persuade, Fms. xi. 105: t. við, to speak against, Greg. 29.IV. the naut. term, telja fyrir vindi, to be going well through the water, of a ship, but only in the pret.; var byrr góðr ok tölðu (tolþo Cod.) snekkjurnar ekki lengi fyrir vindi, the wind was fair, and the smacks were making good way, Ó. H. 104; töldu snekkjurnar ekki lengi fjörðinn fyrir vindinum, Fms. iv. 237, l. c.; skipin vóru örskreið ok töldu vel fyrir vindinum, the ships were fast, and went well before the wind, i. 100; töldu snekkjurnar skjótt fyrir vindinum, Orkn. 412; the phrase is now obsolete, but an analogy is found in lesa (lesa …, esp. as in the phrase lesa hafit, Fs. 28).V. reflex., telsk saman frændsemi þeirra, they prove to be relations, N. G. L. i. 350; ekki var ek hér til með þjófum talin, Fms. vi. 106; em ek eigi ráðspakr taliðr, Skv. 1; þú munt taliðr ættar-spillir, Ísl. ii. (in a verse); teljask með dugandi mönnum, Fms. xi. 270; í Bjarka-málum eru tölð (tóð Kb. erroneously) mörg gulls heiti, Edda i. 400, v. l. 22; engi fær talt með tungu, Líkn.; nú hefi ek talt tíu landreka, Fb. ii. 524 (in a verse); er þat enn útalt ( untold) at …, Fms. vi. 222; svá mikit sem til telsk, in proportion (til-tala), Grág. i. 270; þat telsk svá til, it turns out, of accounts; teljask undan, to excuse oneself, decline, Fms. iii. 109, x. 99, Nj. 200.2. to say of oneself; teljumk ek nú aðili at sök þeirri, Grág. i. 365, 366; talðisk eigi vita sér ván verka-manna, told that he knew of none, Edda 48; telsk mér þat helzt í hug (Lat. animum inducere), Eg. 521; þat talðisk lengstum í huginn at hugsa, ef …, Ó. H. 195; þeir tölðusk ílla við komnir, 51.3. part., talið silfr, counted silver, i. e. the wadmal-standard, opp. to vegit, Grág. i. 500; ú-taldr, untold, uncounted; van-talið, of-talið. -
4 LETJA
* * *(let; latta, lóttum; lattr), v. to hold back, dissuade (one from something), l. e-n e-s (Björn latti ferðar; konungr fór eigi at síðr);refl., letjast, to become loth, unwilling (þrællinn tók at l. mjök á starfanum).* * *pres. let; pret. latti; subj. letti; part. lattr; with neg. suff. pres. reflex. leti-a, Skv. 3. 44; letsk-a-ðu, Ls. 47 (Bugge, see the foot-note): [A. S. latjan; Old Engl. let ( to hinder)]:—to hold back, dissuade, with acc. of the person, gen. of the thing; hvetið mik eða letið mik, Bkv. 14, Vþm. 2, Am. 29, 46, Skv. 3. 41; fýstu sumir, en sumir löttu, Eg. 242; fieiri löttu, ok kölluðu þat ráð at …, Ó. H. 145, Fs. 108, Gkv. 1. 2; sumir aflöttu fyrir konungi, Fms. ix. 370; sumir löttu fyrir-sátinnar, Sturl. i. 36; aðrir góðir menn löttu fyrirsátar, 38; Björn latti ferðar, Ó. H. 174; heldr löttu þeir þess, ok kváðu slíkt ekki kvenna ferð, Ld. 240; um várit vill Leifr í hernað en Ingólfr latti þess, Fs. 121; hann latti þá ( dissuaded them) at vera með konungi, Gullþ. 5; mun ek þat eigi göra, af ek sé ek fæ eigi latt, Ld. 238.II. reflex. to be let or hindered, slacken, desist; hví né letskaðú, Loki, Ls.; eigi mun ek letjask láta nema þú sér eptir, Eg. 257, Boll. 346; en þá ætla ek, at þú letisk meirr fyrir sakir hræðslu en hollostu við konung, Ó. H. 145; þrællinn tók at letjask mjök á starfanum, Grett. 148; herr lattisk at ganga, they did not go, could not do it, Glúm. 396 (in a verse); letjask Guði at þjóna, Stj. 388.2. part., lífs of lattr, poët. reft of life, Ýt. 12. -
5 af-eggja
að, to dissuade, (as we might say ‘to egg off’), Fms. ix. 352. -
6 af-letja
latti, to dissuade:α. with infin., Bs. i. 39.β. with acc., aflatti hann mjök fyrir sér ferðina, Fms. ix. 437.γ. or witn an acc. of the person and gen. of the thing; a. e-n e-s, v. letja. -
7 af-telja
talði, to dissuade, Fms. x. 27. -
8 LÖT
* * *(pl. latar), f. dissuasion; telja latar á um e-t, to raise difficulties about a thing.* * *f., pl. latar, [latr], dissuasion; telja latar á e-u, to tell the drawbacks, dissuade, Sturl. ii. 55; konungr fór mjök undan ok taldi allar latar á um ferð þessa, Fas. iii. 143. -
9 ofan
adv.1) from above, down, downwards;falla ofan, to fall down;taka ofan húsin, to pull down the house;2) on the uppermost part, at the top (klettrinn var víðr ofan);3) above the surface of, with gen. (ofan jarðar);4) with preps.:ofan af, down from (ofan af landi);ofan á or ofan, down upon (leggr Refr á hann ofan aptr klæðin, ok þar leggst Álfdís ofan á klæðin);besides (á þetta ofan allt gerði hann suðr at oss þrettán skútur);þola hverja skömm á aðra ofan, to bear one disgrace after another;ofan á or á ofan, to boot, into the bargain, = þar á ofan;ofan eptir, down along (reið hann þá ofan eptir dal);ofan frá, below (var verkr í enni hœgri kinn ofan frá auganu);ofan fyrir, down over (hann féll dauðr ofan fyrir klettinn);fyrir ofan, above (arfasáta, er hér stendr fyrir ofan húsin);steinveggr var fyrir ofan, above, higher up.* * *adv., the mod. Faroe dialect has oman, [Goth. obana; A. S. ofan; Germ. oben]:—from above, down, downwards.; falla ofan, to fall down, 623. 24, Eg. 240: taka ofan hús, to pull down, 100; fóru ofan þangat, Nj. 68; hann klauf ofan allan skjöldinn … reist ofan allan fótum, from top to bottom, 246; hann hjó frá ofan höndina, separated, cut off the hand, 160: metaph., telja e-t ofan, to ‘talk down,’ dissuade, Fms. xi. 11; taka ofan, to uncover the head.II. with prepp. denoting motion from above; ofan af landi, Eg. 32; ofan af himnum, down from heaven; ofan til skipa, 244; ofan eptir dal, ofan eptir eyrum; hann féll ofan fyrir klettinn, he fell down over the rock, Fær. 31; ofan fyrir bjargið, ganga ofan í fen, to sink, plunge into the fen, Nj. 21; veit þá heldr fyrir ofan, it sloped downwards, Fær. 40.; detta ofan í, to sink down into the mire, of cattle; þeir riðu ofan í Skaptártungu, Nj. 261; ofan í fjöru, ofan í dalinn, ofan í gröfina, etc.; ofan á herðar, mitt læri, ofan á belti, 2; ór himni ofan, down from heaven, Clem. 21; ofan frá merkjá, Eg. 100; hann lét (the garment) falla ofan um sik … sem klæðit hrundi ofan um hann, Orkn. 182; ofan um ís, down through the ice.2. without motion; ofan á, upon, Lat. super; stendr hann þar á ofan, Ó. H. 108; liggja ofan á, leggjask ofan á, setja, láta ofan á e-t, etc.; ríða ofan á milli, to sit between the packs of a pack-horse; leggja ofan yfir, to cover over, Fas. i. 377.III. the uppermost part; viðr ofan, large at the top, Fær. 29.IV. adverbial, á ofan, over and above, to boot, into the bargain, Grett. 94, Fms. ii. 42: á þat ofan, Bs. i. 71; fyrir þat ofan, besides, Grág. i. 428: fyrir ofan, with acc.; fyrir ofan hús, Nj. 199; fyrir ofan kné, 28; fyrir ofan sjó, Fms. iv. 354; steinveggr var fyrir ofan, above, higher up, Orkn. 310; fyrir ofan ok neðan.V. with gen. above the surface of; ofan jarðar, above earth, alive; ofan sjóar, afloat. -
10 tor-merki
n. pl., in the phrase, telja t. á e-u, to dissuade by detailing all the difficulties, Fas. ii. 393. -
11 afeggja
(að), v. to dissuade. -
12 afletja
-
13 aftelja
См. также в других словарях:
dissuade — dissuade, deter, discourage, divert mean to turn one aside from a purpose, a project, or a plan. Dissuade carries the strongest implication of advice, argument, or exhortation; like the affirmative form persuade, it usually suggests gentle or… … New Dictionary of Synonyms
Dissuade — Dis*suade , v. t. [imp. & p. p. {Dissuaded}; p. pr. & vb. n. {Dissuading}.] [L. dissuadere, dissuasum; dis + suadere to advise, persuade: cf. F. dissuader. See {Suasion}.] 1. To advise or exhort against; to try to persuade (one from a course).… … The Collaborative International Dictionary of English
dissuadé — dissuadé, ée (di ssu a dé, dée) part. passé. Dissuadé par ses amis de prendre part à cette affaire … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
dissuade — ► VERB (dissuade from) ▪ persuade or advise not to do. DERIVATIVES dissuasion noun dissuasive adjective. ORIGIN Latin dissuadere, from suadere advise, persuade … English terms dictionary
dissuade — I verb abash, advise against, argue against, attempt to divert, attempt to prevent, cause doubt, caution, convince to the contrary, daunt, dehortari, deter from one s purpose, deterrere, discourage, disenchant, dishearten, disillusion, dispirit,… … Law dictionary
dissuade from entering — index picket Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
dissuade — 1510s, from M.Fr. dissuader and directly from L. dissuadere to advise against, oppose by argument, from dis off, against (see DIS (Cf. dis )) + suadere to urge (see SUASION (Cf. suasion)). Related: Dissuaded; dissuading … Etymology dictionary
dissuade — [v] talk out of advise against, caution against, chicken out*, counsel, cry out against, deprecate, derail, deter, disadvise, discourage, disincline, divert, exhort, expostulate, faze, hinder, lean on*, persuade not to, prevent, prick, put off,… … New thesaurus
dissuadé — Dissuadé, [dissuad]ée. part … Dictionnaire de l'Académie française
dissuade — [di swād′] vt. dissuaded, dissuading [L dissuadere < dis , away, from + suadere, to persuade: see SWEET] 1. to turn (a person) aside (from a course, etc.) by persuasion or advice 2. Obs. to advise against (an action) dissuader n … English World dictionary
dissuade — [[t]dɪswe͟ɪd[/t]] dissuades, dissuading, dissuaded VERB If you dissuade someone from doing or believing something, you persuade them not to do or believe it. [FORMAL] [V n from ing/n] Doctors had tried to dissuade patients from smoking... [V n… … English dictionary
